Even voorstellen 

Mijn Weg met de Paarden.

Al toen ik achterop de fiets zat als peuter moesten mijn ouders bij elk paard wat we tegen kwamen stoppen.
Het paardenvirus zat er al vroeg in.
Als 5 jarige ben ik begonnen met het rijden van pony’s.
Menig keer kwam ik helemaal onder de modder terug omdat ik eraf gevallen was.
Mijn moeder was mijn grote stimulans want toen de pony lessen stopten heeft ze me mee genomen naar de manege bij ons in de buurt.
We kwamen daar en ik mocht meteen op een paard in de les.
Het was het grootste paard van de manege en ik kon er eigenlijk niks mee.
Ik ben toen bij die manege blijven rijden.
Ik was niet zo’n held maar ging elke week trouw naar de manege waar mijn moeder voor het raam van de foyer zat en me vanaf daar corrigeerde als ik iets niet goed deed.

In die tijd ben ik door een ernstige val in het bos erg angstig geworden.
Vooral buiten rijden was toen voor mij erg moeilijk.
Maar tijdens de lessen in de binnenbak ging het goed.

Er waren in die jaren een aantal paarden waarmee ik een goede band had.
Amanda was een eigenwijze merrie, bij anderen deed ze waar ze zin in had maar bij mij liep ze super.
Vaak moest er geruild worden als Amanda haar bokkenpruik weer op had en als ik er dan op ging was er niks aan de hand.
Dingo was eerst een eigen paard en toen hij manegepaard werd heb ik hem vaak gereden.
Nero was het paard dat mij erg geholpen heeft om van mijn buiten rij angst af te komen.
Ik mocht hem van mijn ouders vaak in de vakantie verzorgen en dat was heel fijn. We gingen dan samen de bossen in en genoten. Het mooie was na jaren dat ik niet meer op de manege reed en ik Flipper al had, ik tijdens de vakantie die ik daar met Flipper door bracht nog steeds een band had met Nero. Want toen ik kwam herkende hij me meteen en keerde hij zich naar mij toe en zelfs kreeg ik en hinnik te horen.

In 1992 kwam Flipper in mijn leven. Mijn eigen paard! Een paard waarvan ik dacht ‘gewoon’ te kunnen rijden.
Maar hij maakte het me niet makkelijk.
Een stoer en sterk [karakter] paard die aangaf “wil je met mij aan de gang dan moet je de juiste weg gaan anders doe ik het niet” .

Ja de weg, welke weg en hoe!
Op de manege waar ik in de begin jaren met hem stond dachten de [collega] instructeurs het wel te weten, maar al gauw kwam ik er achter dat ik met hem onze eigen weg moest gaan. Maar hoe!
Andere stalgenoten zeiden vaak ‘je moet hem weg doen want je kan er toch niks mee’.
Het is een paard met een handleiding en als je die kent dan is hij het beste paard wat je maar kunt hebben.
Want nu na ruim 25 jaar later weet ik dat zeker. In die 25 jaar samen hebben we veel ups en downs gehad.
Maar hij was wel het paard die ik elke zomer mee nam op vakantie naar de bossen, en die mijn angst voor het buiten rijden bijna helemaal heeft weggenomen.

-Hij is het paard dat mij heeft geleerd te gaan rijden met gevoel en vanuit en met mijn zit en houding.
-Hij is degene geweest die ‘spiritualiteit’ in mijn leven heeft gebracht. En mij heeft laten weten dat ik heel veel daar mee mag en kan doen.
-En dat ik een schakel mag zijn tussen de mens en het paard.
-Hij heeft mij ook de natuurgeneeskunde op mijn pad gebracht.

De laatste jaren dat ik hem nog reed [voordat hij met pensioen ging] waren hemel op aarde. Hij was zo aan mijn hulpen dat ik erg moest opletten dat wat ik vroeg ook dat was wat ik vroeg ! Dit omdat we zo gevoelig bezig waren maar zijn sterke karakter bleef er altijd hij gaf zich nooit helemaal. En ook toen hij van zijn oude dag mocht genieten.

Flipper is dus degene geweest die eigenlijk de weg met de paarden voor me heeft geopend. Door hem kan ik nu paarden en ruiters helpen.
Hij is mijn leermeester, criticus en vriend ! Ik heb heel veel van hem gehouden. 

Het is voor mij een feit dat als je paarden wilt helpen, je het breed moet bekijken en niet maar 1 weg kunt gaan. Dat ervaar ik nog dagelijks.

Op de weg met de paarden is 11 jaar geleden Sky in ons leven gekomen. Een paard met een verleden.
In de afgelopen jaren ben ik met hem aan de gang gegaan. Maar al anders dan ooit met Flipper. Ik liet me meer leiden door mijn gevoel en wat hij aangaf. Nu zijn we samen lekker bezig ( soms ben ik wat te voorzichtig) en ik kan zeggen dat we een team worden, we zijn op de goede weg. En elke dag zeg ik tegen hem, ‘we gaan samen aan de gang lukt het niet dan een andere keer’.
Bij dit alles heeft Flipper ons ondersteunt. Hij is 29,5 jaar geworden 

Bedankt lieve vriend ( rip)