Wanneer de mens met een paard aan de slag gaat [erop rijden etc.], komen er soms problemen om de hoek kijken.
Van rijtechnische aard tot gedrags en lichamelijke problemen [die het rijden en de omgang beïnvloeden].
Ook wanneer het paard al lichamelijke problemen heeft, kunnen tijdens het rijden andere problemen ontstaan, dit omdat het paard vaak op dezelfde manier gereden wordt als ervoor, en het lichamelijke probleem nog meer belast wordt in plaats van ontlast en het paard moet gaan compenseren.
Ik kom het jammer genoeg te vaak tegen dat paarden niet ‘lekker in hun lijf’ zitten, omdat er niet naar hun geluisterd wordt. En er veel starheid bij de ruiter is, 1 weg is de weg en het paard moet het dan maar doen. Er moet een doel [vaak te hoog] bereikt worden.
Maar het hoogste doel hoeft niet op een paard onvriendelijke manier bereikt te worden.
"Een doel stellen is goed, maar de weg ernaar toe is het belangrijkste doel op zich".
Zoals jullie op mijn website kunnen lezen kan het rijden en omgaan met paarden anders.
En al vele hebben het na 1 les van mij gemerkt dat het ook zo is.
Voor de ruiter is het vaak moeilijker dan voor het paard. En er zijn ruiters die dan verder afzien van mijn hulp omdat het hun te veel met hun zelf confronteert.[Jammer voor het paard]
Maar ik ben blij dat er mensen zijn die zich geroepen voelen om hun rijden en omgaan met paarden te veranderen, want als je eenmaal gemerkt hebt dat het rijden en omgaan anders kan, veranderd het contact met je paard.
Ruiter en paard komen dichterbij elkaar te staan, en er komt een natuurlijkere samenwerking tot stand.
*Onze paarden begrijpen, betekent dat we de weg vrijmaken voor samenwerking in plaats van confrontatie, en die houding leidt veel sneller tot een succesvolle prestatie en doet dit op een makkelijker en prettiger manier dan overheersing.
Er komt niks ‘zweverigs’ bij kijken, daar vraagt een paard niet om, blijf met beide voeten op de aarde, maar om begrip en een kijk vanuit het paard.
Rijtechnische problemen.
Het door de ruiter verkeerd aangeven van wat er van het paard gevraagd wordt, daar begint het vaak mee. De ruiter is zich daar meestal niet bewust van.
Gaat de ruiter op “de verkeerde weg” door dan is de kans groot dat je te maken krijgt met [per paard verschillend] gedrags- en/of lichamelijke problemen[en zelfs zover gaand dat het paard verkocht wordt of zelfs moet worden afgemaakt].
De meeste ruiters weten niet waar ze mee bezig zijn, ze brengen dat wat ze “geleerd” hebben [bij een manege ed.] of gezien en gelezen hebben, in praktijk maar gaan voorbij aan ‘het paard’. Er wordt gedacht dat het geleerde of dat wat ze gelezen en gezien hebben goed is.
Maar meestal wordt er tijdens de lessen bij een manege, of tijdens lessen bij een privé- instructeur geen enkele uitleg gegeven over het hoe en waarom, tijdens het rijden. Wat juist heel belangrijk is want een paard is ook levend wezen dat bestaat uit spieren, gevoelens e.d.
Het paard wordt vergeten, het wordt alleen maar gezien als een object om een doel te bereiken.
Terwijl paardrijden zo heel intens kan zijn, want paarden zijn heel gevoelige dieren, en hebben meer te bieden dan alleen maar erop zitten en figuren e.d. te rijden.
Het karakter, de bouw en ervaring van het paard speelt ook een rol.
Maar wanneer de ruiter meer naar zichzelf kijkt, en gaat analyseren waardoor het probleem wordt veroorzaakt, zullen er zich minder problemen voordoen en zal de samenwerking tussen ruiter en paard veel soepeler verlopen.
Dus niet de fout alleen bij het paard zoeken maar eerst denken wat doe ik als ruiter fout en waarom doet het paard het niet zoals ik het zou willen.
Luister naar je paard.
Vooral wanneer een paard het vertrouwen in zijn ‘gaan’ kwijt is, door het rijden van de ruiter en/of door lichamelijke problemen [waardoor het paard pijn met rijden associeert]. Het paard moet weer vertrouwen krijgen in ‘het lopen’, weten wat de bedoeling is,op een dusdanige paardvriendelijke manier. Er moet een vertrouwen zijn in de ruiter als hij rijdt.
Geef het paard weer het gevoel van zijn eigen lichaam terug.
Maar ook het houden van paarden kan van invloed zijn op het hebben van problemen.
Wat ik al meerdere keren aan mijn eigen paard gemerkt heb.[Ik heb geen eigen stal, en moet mijn paard in pension stallen].
Maar nu ik ook op heel veel verschillende stallen kom zie ik ook vele manieren van het houden van paarden en de invloed ervan op het paard.
Want het gedrag en lichamelijk welbevinden van het paard wordt tevens heel erg beïnvloed waar en hoe het paard gehouden wordt.
De meeste paarden leggen zich er bij neer, maar er zijn ook paarden die al gauw een “hulproep” geven, waar jammer genoeg niet naar geluisterd wordt. En is de kans groot dat het paard lichamelijke en/of psychische ‘problemen’ gaat krijgen.
Paarden zijn ‘vrije dieren’, en worden vaak door ons in die vrijheid beperkt.
En dan moeten ze ook nog presteren, en vaak op een manier die jezelf als mens niet zou accepteren als er zo met jou omgegaan zou worden.
De omgeving, straling, e.d. beinvloedt het paard ook.
En ook het van ‘hot naar her’ slepen van paarden omdat er wedstrijden gereden moeten worden.
Ik heb niks tegen wedstrijden maar er wordt vergeten dat het niet alleen stress oplevert bij de ruiter maar dat het heel veel stress geeft bij het paard, ook al is het een nog zo geroutineerd paard. Oké er zijn paarden die het goed aan kunnen, maar toch ook dan moet er rekening gehouden worden met het paard.
Het laden, het vervoeren, de geluiden, de omstandigheden, de omgeving, de mensen, de stress die de ruiter bij zich draagt en de prestatie die het paard moet leveren.
Professionele ruiters gaan daar anders mee om dan de gewone ruiter. En worden door dierenartsen, fysiotherapeuten e.d. begeleidt. Maar de gewone ruiter heeft dat niet.
Voeding heeft ook zijn invloed op het paard.
Er zijn zoveel verschillende soorten voeders, maar wat is nou voor jou paard het beste.
En hoeveel moet je daarvan geven?
Welk en hoeveel ruwvoer moet jouw paard eigenlijk?
En zijn supplementen nou wel nodig of zorgt het voer wat ze krijgen voor de juiste hoeveelheid vitamines en mineralen?
In de natuur zoekt het paard zelf het benodigde op, waar het op dat moment behoefte aan heeft. Maar dat kan bij ons niet meer, dus is de kans groot dat er tekorten ontstaan, of zelfs overbelasting door een teveel aan bepaalde vitaminen of mineralen. Vaak wordt er ook te lang doorgegaan.
En de mens zelf beïnvloed het paard. Door het rijden van,omgaan met het paard en door de psyche,hoe sta je in het leven. Ook de mensen die in een pensionstal aanwezig zijn beïnvloeden het paard, hun gedachten e.d. geven het paard een beeld.
Er spelen in het omgaan met paarden heel veel factoren een rol zoals je in het bovenstaande hebt kunnen lezen. Factoren waar eigenlijk bijna geen enkele ruiter bij stilstaat of de weg niet weet om het op te lossen.
"Een paard zonder ruiter blijft ten alle tijden een paard, maar een ruiter zonder paard is maar een mens".
